Hey Marieke,

Wat is het toch stil aan de overkant…?! En dat terwijl jullie de ene overwinning aan de andere knopen. As we speak rijgen jullie onze Oldebroeker vriendinnen aan het spit (als het goed is tenminste). Daar hoop ik dan wel weer over te lezen.

Nou ja, eerlijk is eerlijk, van onze kant was het ook oorverdovend stil na de laatste thuiswedstrijd. Dat was tegen Alterno. We hadden al erg weinig vertrouwen na de 4-0 oorwassing in de uitwedstrijd. Maar toen de groene Apeldoorners bij het inslaan de ballen tegen het dak begonnen te slaan zakte ook het laatste restje moed ons in de schoenen. Na een paar passfoutjes begon het bekken op elkaar op gang te komen. Maar uit onverwachte hoek werd ons de helpende hand toegestoken. In navolging van Apollo’s Super Saturday hadden we nu ook in ’t Huiken namelijk DJ’s, in de personen van Boet en Jelmer van Jongens A. En dat deden ze niet alleen minstens zo hard als in Borne. Nee, ze voegden er nog een briljant element aan toe ook. Waar in Borne alleen muziek wordt ingestart bij een punt van de thuisploeg, namen de Elburgse Hardwell & Garrix elk dood moment te baat om ’t Huiken te vullen met knallende beats. Met als bijkomend voordeel dat wij elkaars gezeik niet konden verstaan. En omdat liplezen niet onze grootste kwaliteit is, kregen we zomaar de indruk dat we eigenlijk best lekker stonden te spelen. Alterno daarentegen kreeg last van de oren, rug, scheidsrechter en het net. En dat verklaart de volledig onterechte 3-1 overwinning.

De week erna mochten we in en tegen Zwolle. Daar hadden we ook niet echt veel zin in. De laatste keer dat we daar speelden werden we namelijk met 3-1 de tent uitgeslagen. En spatte onze stiekeme hoop op het kampioenschap van de onderbond uiteen. Thuis hadden we dit seizoen dan wel van de blauwvingers gewonnen, maar daar putten we weinig moed uit. Ook hier kregen we echter weer hulp uit onverwachte hoek: nl. van het Zwolse scoutingsapparaat. Die bleken de hele week de beelden van de heenwedstrijd te hebben bestudeerd en een uitgekiend tactisch plan ontwikkeld. Niet geheel duidelijk is of dit nu gericht was op het uitschakelen van onze gevaarlijkste speler (dat denkt een van ons) of juist op het blootleggen van ons zwakke punt (zoals de rest van het team denkt). Wel duidelijk is dat ze hun gameplan nogal gefocust hadden op Rik S. Toen die vlak voor het inslaan nog niet te bekennen was, werd bedremmeld geïnformeerd “waar die Straatman nu eigenlijk was”. In onze naïviteit gaven wij aan dat Rik uitwedstrijden zonde van zijn tijd vindt en dus waarschijnlijk lekker aan het BBQ’en was. De paniek in de Zwolse gelederen sloeg in volle hevigheid toe en pas begin derde set verschoof de blokkering van Henrico’s linkerhand naar zijn rechter. Maar ja, toen stonden we al lekker met 2-0 voor. Vervolgens begonnen ze ons met grof geweld ondersteboven te serveren, maar gelukkig viel er eind vierde set een balletje aan de voor ons goede kant van de lijn. En zo konden we met een gestolen overwinning de hoofdzaal van het Theater van de Sport betreden. Qua sfeer deed het niets voor Borne onder, maar tot verdriet van Cedr deden ze hier geen fietsverloting. Hij mocht nog wel even het veld op gelukkig.

Nadat we Daniel in de Zwolse hoofdmacht hadden toegezongen zijn we ter voorbereiding op de carnavalsvakantie in zwollonaise naar de douche gelopen. En daarmee brak de volleyballoze periode aan. Maar dat had als voordeel dat we ons op belangrijke bijzaken konden richten. Natuurlijk de bijzondere ledenvergadering in verband met de mogelijke eigen sporthal. Je was erbij; de vragen uit de zaal waren kritisch, maar constructief. Heel nuchter eigenlijk. Hoe anders gaat dat buiten de club, zeg! Bij Heren 1 worden we bestookt door gelukszoekers die denken een commercieel slaatje uit de nieuwe accommodatie te kunnen slaan. Van dakdekkers tot parkeerwachters, uit alle hoeken en gaten komen ze naar voren. Interessant iswel het aanbod van een sportzaak uit Zwolle die een uitgewerkt plan heeft om een EVV-fanshop in de nieuwe sporthal te vestigen. De huurinkomsten en de opbrengsten uit merchandising zijn uiteraard welkom, maar hoe gaaf is het ook niet om in het shirt van je favoriete EVV-speler of –speelster te kunnen lopen?

Omdat wij een hekel aan trainen hebben, heeft Peter de afgelopen weken wat oefenwedstrijden geregeld. Inmiddels hebben we nu ook een hekel aan oefenwedstrijden. In de uitwedstrijd tegen Heren 2 boekten we nog een alleszins acceptabel 1-1 gelijkspel, maar tegen Set Up IJsselmuiden leek het nergens op. Met hangen en wurgen konden we ze eronder houden. De week erna kwam Harderwijk op bezoek. Die zaten na een aantal overwinningen in de tweede divisie in ‘een enorme flow’. Maar wij zagen vooral een roze zwembroek. Nou ja, die hoorden we. Al snel voelde het niet meer als een oefenwedstrijd, maar als een potje dat je wilt winnen. En zo geschiedde. En dat allemaal zonder Robin, die inmiddels een maand of vier aan het skiën is. Tijd om terug te komen, vriend!

Zaterdag mogen we weer voor het echie. Dan staat Voerendaal op het programma. Weer zo’n wedstrijd waarin voor ons niets te halen valt. Zij staan tweede (of derde?); uit gingen we er met boter en suiker in. Wel leuk om te komen kijken trouwens, want nondesjuu wat kunnen die Limburgers hard slaan… We beginnen om half zeven.