“Verwacht alles, behalve mooi volleybal!!!” Dat waren de opbeurende woorden waarmee de coach van CSV afgelopen zaterdag zijn team probeerde te inspireren om de tweede set wél van ons te winnen. Voor ons het sein dat we al vroeg in het seizoen op de goede weg zijn. En dat Harry nog een boel te doen heeft om ons spel op volleybal te laten lijken.

Natuurlijk wisten we dat al wel, maar toch waren we vol goede moed naar Harlingen getogen. Waarom? Omdat geen enkele EVV-ploeg in de historie ooit tegen een nederlaag opliep in Harlingen. Datzelfde geldt overigens voor onder andere Landgraaf, Roggel, Milaan en Kielwindeweer. Manager Van Esterik en sponsor Schuurman waren zelfs zó overtuigd dat zij besloten de eerste wedstrijd maar aan zich voorbij te laten gaan. En dat was maar goed ook, want met nóg een auto op zaterdagochtend op de A7 en N31 was de fileproblematiek in West-Friesland niet te overzien geweest. In alle wijsheid had de Nevobo namelijk besloten dat het een leuk idee was om ploegen uit Zwolle, IJsselmuiden, Harderwijk en Elburg een vierkampje in een hangar in de Friese havenstad te laten spelen. Onder supervisie van scheidsrechters uit Zuidoost-Drenthe en Noord-Holland. De enige die nog enigszins kon uitslapen was scheidsrechterbegeleider Klaas Torensma uit Drachten. En die voerde zijn taak dan ook de hele dag vlekkeloos uit.

Maar goed, gebald moest er worden. Tegen CSV – waar onze eigen Ruben sinds de zomer een basisplek heeft – kwamen onze goede bedoelingen er nauwelijks uit. Niks volleybal (van onze kant dan hè. Want de Zwollenaren legden bij vlagen oogstrelend spel op de mat). Wij vervielen weer in ons oude patroon: pielen, prikken en er een mentaal spelletje van maken. Dat leverde weliswaar een 2-0 zege op, maar geen vrienden. Daarna mochten we tegen Harderwijk. Die stonden zo indrukwekkend in te slaan dat we er spontaan weer van begonnen te prikken. Harry drukte ons op het hart om nu te gaan volleyballen en niet opnieuw verbaal de strijd met de tegenstander aan te gaan. Nou kwam een gesprek sowieso al moeizaam tot stand vanwege een kleine taalbarrière: ’Spiler nûmer fjouwer, do hast it lykas rekke!!’, ‘Huh? Moet je een knal?!, Sjoch út, sjoch út, hy giet prikke!‘ ‘Nubbie, het is geen wijvenvolleybal!!!!’. Kortom, we moesten het dit keer helemaal zelf doen en dat bleek een goed recept: 2-0 winst. De laatste wedstrijd van de dag was een bijzondere: tegen Set Up IJsselmuiden met onze eigen Peter als coach. Omdat Wouter opeens wél goed gefocust was wonnen we de eerste set. Het massaal meegereisde EVV-publiek (dank, families Straatman en Gaillard) zag – samen met de inmiddels gearriveerde manager en sponsor – dat de tweede set een stuk moeizamer ging. Totdat Harry op 15-15 de tip gaf dat we niet drie punten tegelijk hoefden te maken, maar dat één voor één ook prima was. Zoiets hoef je tegen Tom maar één keer te zeggen en zo sloegen we op zijn service een klein, maar achteraf beslissend gaatje naar de derde 2-0 zege.

En natuurlijk een plek in de tweede bekerronde, waarbij ook de Topdivisieteams instromen! We hopen dat we dan in #onzehal mogen spelen. De tegenstanders maken ons niet zoveel uit, maar het zou de Nevobo sieren als ze reistijd en –kosten van de uitspelende ploegen dit keer beperkt. Dus misschien een paar teams uit de buurt van Elburg bij ons indelen….?

Voor het zover is, eerst over tot de belangrijkste wedstrijd van de competitie: de volgende. En ere wie ere toekomt, deze programmering heeft de Nevobo wél uitstekend gedaan. We mogen namelijk thuis tegen Apollo. En dat betekent dat we ook de laatste wedstrijd tegen onze Tukkerse vrienden spelen. In Borne. Op SuperSaturday. In de sporthal met een bar op de tribune. Manager Van Esterik heeft inmiddels een gezellig hotelletje geboekt, zodat Sedderik dan op zijn gewonnen fiets naar huis kan. Prachtig vooruitzicht dus! Qua volleybal wordt het ingewikkelder. Apollo raakte – na een seizoen dat zelfs moeizamer was dan het onze – veel spelers kwijt en de teamfoto van een paar weken geleden deed vermoeden dat er nauwelijks een ploeg over was.

Niets blijkt echter minder waar. Onder de bezielende leiding van speler/coach Victor Artamonov – die in 1969 gezagvoerder was van de originele Apollo 8¹ en ons elk jaar beachles geeft in Oldebroek – hebben de Bornezen weer een prima selectie, met een mooie mix van oud en jong, kort en lang, talent en ervaring en andere relevante ingrediënten. In de beker gaven ze vorige week kampioenskandidaat Set Up ’65 een pak slaag. Kortom, een ploeg om voor naar ’t Huiken te komen. We zien je om 18.30u, Marieke²!

¹ De verenigingsnaam ‘Apollo 8’ is vernoemd naar de raketlancering richting de maan, welke succesvol is afgerond in 1969. Het oprichtingsjaar van de club. De lancering werd uitgevoerd met zogenaamde Saturnus draagraketten. Overige wetenswaardigheden zijn te vinden op https://nl.wikipedia.org/wiki/Apollo_8.

² Volgende keer meer over het afscheid van de courgette en de taken en bevoegdheden van onze compliance officer (spreek uit: ‘kom-plaj- juns ov-viz-zur’)